Interpretacyjne konstruowanie przestrzeni architektonicznej. Fasada a struktura. Obraz bądź system

Interpretacje przestrzeni architektonicznej odbywają się na trzech poziomach. Pierwszy, swoiście ponadarchitektoniczny – konstruuje wielodyscyplinarny model Idei, która adekwatnie ukształtuje później również koncept architektury. Drugi – odnosi się do rozwiązań przestrzenno-formalnych i estetycznych. Trzeci – to indywidualnie subiektywne interpretacje dokonywane przez poszczególnych obserwatorów. Pierwszy – abstrakcyjnie kształtuje niematerialną strukturę kompozycji przekazywanej Idei (treści, znaczeń, miejsc, funkcji, estetyki itp.), nadając jej na przykład formę zwartą bądź rozproszoną. Drugi – stanowiąc materialną emanację pierwszego, konstruuje odpowiadającą mu strukturę materialną, na przykład: filozoficznej metafory zwartego gmachu bądź rozproszoną – kompilacyjną. Trzeci – ma odniesienie w doświadczeniach obserwatorów.